Σύμφωνα με την UNESCO, η εκπαίδευση είναι ένας βασικός άξονας της παγκόσμιας δράσης για την κλιματική αλλαγή, επειδή μπορεί να ενισχύσει τη γνώση, να επιτρέψει τη λήψη αποφάσεων με γνώμονα την ενημέρωση και να ενθαρρύνει αλλαγές συμπεριφοράς για την υιοθέτηση ενός πιο βιώσιμου τρόπου ζωής. Από αυτή την άποψη, ο ρόλος του εκπαιδευτικού στην ανάπτυξη της ευαισθητοποίησης για την κλιματική αλλαγή είναι ζωτικής σημασίας. Η απειλή της κλιματικής αλλαγής και η συνεχιζόμενη πανδημία έχουν αναδείξει την ανάγκη για ψηφιακό μετασχηματισμό της εκπαίδευσης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποστηρίζει ότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αναπτύξουν στέρεες δεξιότητες ψηφιακού εγγραμματισμού τόσο στη δημιουργία ψηφιακού εκπαιδευτικού περιεχομένου όσο και στις ψηφιακές μεθόδους διδασκαλίας.
Στην εκπαίδευση για την κλιματική αλλαγή, οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν μια σειρά από εμπόδια: μερικά από αυτά σχετίζονται για παράδειγμα με την πολυεπιστημονική φύση της κλιματικής αλλαγής ή τη μη κατανόηση της θεματικής από την πλευρά των μαθητών. Αδιαμφισβήτητα βέβαια, το πιο σημαντικό εμπόδιο προέρχεται από την έλλειψη κατάρτισης των εκπαιδευτικών σχετικά με την ανάπτυξη των απαραίτητων δεξιοτήτων και τη δημιουργία διδακτικού υλικού σχετικό με τη διδασκαλία της κλιματικής αλλαγής.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το έργο Erasmus+ με τίτλο «Towards a new model of Teachers' Professional Competence Development on Climate Change» (Ακρωνύμιο: ClimaTePD) https://www.climatepd.eu, έρχεται να γεφυρώσει την εκπαίδευση για την αλλαγή του κλίματος και παράλληλα να βοηθήσει τους εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να αναπτύξουν ψηφιακές δεξιότητες μέσω προγραμμάτων Επαγγελματικής Ανάπτυξης Εκπαιδευτικών ως μέσα για τη βελτίωση της διδασκαλίας τους και την ενσωμάτωση των ΤΠΕ στη δια ζώσης αλλά και στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Επιπλέον, το πρόγραμμα έρχεται να βελτιώσει τις ψηφιακές ικανότητες των εκπαιδευτικών εισάγοντας νέα παραδείγματα και νέο ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό ανοικτής πρόσβασης, μεθόδους όπως και εργαλεία παιχνιδοποίησης για όλη την εκπαιδευτική κοινότητα.
Διερευνώντας την εκπαίδευση για την κλιματική αλλαγή, τον ψηφιακό γραμματισμό των εκπαιδευτικών και τα προγράμματα TPD σε Ελλάδα, Ισπανία, Γερμανία, Βουλγαρία, Τουρκία (χώρες κοινοπραξίας) και πέραν αυτής, θα μπορούσαμε να υπογραμμίσουμε ότι οι ψηφιακές δεξιότητες μπορούν να μετατραπούν σε ένα πολύ επιτυχημένο εργαλείο που φέρνει σε επαφή διαφορετικές ομάδες-στόχους και ιδιαίτερα οι σχολικές κοινότητες προκειμένου να ακολουθήσουν μια κοινή στρατηγική για την ουσιαστική κοινωνική μάθηση για την κλιματική αλλαγή. Μια πολυδιάστατη μαθησιακή προσέγγιση της εκπαίδευσης για την κλιματική αλλαγή, που περιλαμβάνει ψηφιακά εργαλεία, μάθηση με βάση το παιχνίδι και εκπαιδευτικά σενάρια που θα χρησιμοποιηθούν από τους εκπαιδευτικούς ως υποστηρικτικό διδακτικό υλικό σε δια ζώσης, ψηφιακά και μικτά περιβάλλοντα μάθησης, μπορεί να χαρακτηριστεί περισσότερο από ωφέλιμο για τους μαθητές σε όλες τις χώρες.