Προηγούμενες έρευνες έχουν εξετάσει την αξιοποίηση τόσο των ώριμων ψηφιακών τεχνολογιών, όσο και των αναδυόμενων τεχνολογιών που δυναμικά εισέρχονται στο χώρο της εκπαίδευσης. Παρόλα αυτά, σχετική έρευνα στο μάθημα της Θρησκευτικής Αγωγής παραμένει περιορισμένη. Το κίνητρο της παρούσας έρευνας ήταν οι επιπτώσεις της πανδημίας στο χώρο της εκπαίδευσης και η εναλλακτική χρήση της εξ αποστάσεως διδασκαλίας. Ο κύριος σκοπός του άρθρου είναι να περιγράψει τη σχέση επιστημολογίας και θεωριών μάθησης στη διαδικτυακή μάθηση με έμφαση στις εφαρμογές στη Θρησκευτική Αγωγή. Η συνεισφορά του άρθρου είναι ότι αναλύει τα χαρακτηριστικά των τεχνολογικών μέσων, τα κριτήρια επιλογής τους και τις δεξιότητες που απαιτούνται για την ορθή χρήση τους. Η έρευνα διήρκησε ένα ακαδημαϊκό εξάμηνο και αφορούσε προπτυχιακό επιλεγόμενο μάθημα. Συμμετείχαν 200 φοιτητές και φοιτήτριες, οι οποίοι/ες παρακολούθησαν τις παραδόσεις των μαθημάτων και εξετάστηκαν αποκλειστικά εξ αποστάσεως. Η ανατροφοδότηση έγινε από τους φοιτητές/τριες με εθελοντική και ανώνυμη συμπλήρωση ερωτηματολογίου αξιολόγησης του εμπλουτισμένου με τεχνολογικά μέσα μαθήματος. Τα ευρήματα δείχνουν ότι είναι πολύ μεγάλης σημασίας η αξιολόγηση εφαρμογών νέων προσεγγίσεων και αξιοποίησης νέων μέσων διδασκαλίας και μάθησης της Θρησκευτικής Αγωγής.